خود

خود گنه کاریم و از دنیا شکایت می کنیم

غافل از خود دیگری را هم قضاوت می کنیم

کودکی جان می دهد از درد و فقر و ما هنوز

چشم می بندیم و هر شب خواب راحت می کنیم

عمر کوتاه است و دنیا فانی و با این وجود

ما به این دنیای فانی زود عادت می کنیم

ما که بردیم آبرو از عشق پس دیگر چرا

عشق را با واژه  هامان بی شرافت می کنیم

کا ش پاسخ داشت این پرسش  که ما در زندگی

با همیم اما چرا احساس غربت  می کنیم